Do lasu!

W klasie piątej szkoły podstawowej omawia się na lekcjach przyrody obszerny dział poświęcony lasom. Pewna piątoklasistka wyznała mi kiedyś, że nigdy jeszcze w lesie nie była. Gdy się mieszka w dużym mieście łatwiej zwiedzić centrum handlowe, multikino czy nawet aquapark niż las. Taka jest smutna prawda, a i rodzice nie zawsze mają potrzebę, aby wybrać się do lasu, zabrać tam dziecko i jeszcze mu coś ciekawego tam pokazać. A czasem wystarczy kupić tylko bilet na tramwaj, dojechać do pętli i przejść kilka ulic, za którymi już widać drzewa...

Chodzenie po lesie jest u nas jeszcze ciągle bezpłatne, bakteriobójcze (szczególnie w lesie iglastym), sprzyja budowaniu odporności (szczególnie przed zimą!), uspokojeniu i dotlenieniu pobudzonego systemu nerwowego, odczula (znowu las iglasty!), odpręża. A jak świetnie w lesie się śpi...

 Można tu ćwiczyć mnóstwo rozmaitych umiejętności:

- liczenie i  sortowanie tego, co się znalazło, 

- tworzenie kolekcji,

- pomiary (ile osób jest potrzebnych do objęcia grubaśnego drzewa!)

- spostrzegawczość (niektóre grzyby potrafią się ukryć)

- rozpoznawanie podstawowych gatunków (i przy okazji korzystanie z atlasu grzybów, ptaków czy innych żyjątek)

- rzuty do celu (żołędziem w pień)

- fotografowanie

- skupianie uwagi przy obserwacji, zwłaszcza bezkręgowców (mrówki w drodze do mrowiska, pająki czatujące na pajęczynie, ślimaki podgryzające grzyby)

Żuk gnojarz na spacerze po rękawie

Ile tu grzybów? Liczmy....

Ten wyrósł na środku drogi

Za rzadko bywamy w lesie. Na szczęście Hania ma rodziców i dziadków, którzy lubią grzybobranie, więc wyboru nie ma i las (o każdej porze roku) polubić musi... 

Miło wybrać się do lasu w szerszym gronie