Mandale przyrodnicze

Mandale są pomysłem buddyjskich mnichów.  To oni są autorami całej ideologii tworzenia mandali z kolorowego piasku, modlitwy przy sypaniu i dekonstrukcji czasem bardzo misternych, przepięknych obrazów. Na początek zabaw z mandalami warto pokazać dziecku film. Można tu zobaczyć, jak powstaje prawdziwa mandala i jak wyglądają buddyjscy mnisi z Dalaj Lamą na czele:

Europejczycy (czy też Amerykanie?) przerobili mandale na swoja modłę, uprościli je i pozbawili ideologii religijnej. Niektórzy uważają, że malowanie mandali wpływa korzystnie na dzieci: uspokaja i wycisza, pozwala ćwiczyć umiejętność skupienia. Możliwe, że taką zaletę ma wiele malowanek. Co mi się w mandali podoba to fakt, że pozwala ona przybliżyć nawet bardzo małemu dziecku pojęcia symetrii i osi symetrii.  "Mandale" przyrodnicze zaś, umożliwiają na dodatek utrwalenie nazw roślin czy zwierząt. Na bardzo ładne mandale o tematyce przyrodniczej trafiłam tutaj i tutaj.
Hania po pomalowaniu i wycięciu używała ich jako serwetek pod spodki z filiżankami (nasze talerzyki też są "mandalowate"...)



 A gdy już Maluch zobaczy, jak mandale tworzą mnisi, gdy już pomaluje gotową mandalę - może narysować swoją, mając do dyspozycji ogólny szkic mandalowy, np. koło wpisane w kwadrat, kwadrat opisany na kole itpd. (tu dorosły ma pole do popisu...).

Mnisi tworzą mandale wspólnie i taką rysowaną mandalę też można tworzyć wspólnie: najpierw jedna osoba wymyśla wzór i zaznacza go w jednej z ćwiartek rysunku, a druga (albo nawet trzecia i czwarta) go powiela w pozostałych częściach, a potem odwrotnie: druga osoba wymyśla wzór, który powielają pozostali w kolejnych częściach obrazka.

Można bawić się mandalami jeszcze inaczej, np. ćwiczyć pamięć, tak jak pokazano na filmie:

 Nie trzeba się też ograniczać do mandali na papierze, mnisi buddyjscy tworzą też mandale przestrzenne. Obok wersja letnia, z owoców.
Warto spróbować z listkami, orzechami, szyszkami...
A czymże bywa tort urodzinowy, jak nie jedną, dużą, słodką mandalą?