Pokrzywa

Z pokrzywą jest ten problem, że smaczna szczególnie nie jest. To nie to samo, co truskawki. I parzy na dodatek. Można te dwie kwestie pokonać, bo warto. Tyle zalet ma to zielsko.

Kiedyś już pisałam o jej cudownych właściwościach - zapraszam do lektury posta "Sezon na pokrzywy"

Pokrzywa - suszone całe młode liście

Mamy pokrzywę zasuszoną przez Dziadka - całe, młode listki, zbierać należy same wierzchołki, suszą się świetnie w piekarniku (ostrożnie z temperaturą!), w urządzeniach do suszenia, a nawet w cienistym, przewiewnym miejscu. Nadaje się do zaparzania i picia w postaci herbatki.

Pokrzywa w proszku

 Pokrzywę po ususzeniu można też utrzeć w moździerzu albo pokruszyć i przetrzeć przez sitko, żeby uzyskać proszek. Dodawać do ciast, surówek (wygląda, jak pieprz albo wanilia:)

Sok z surowych pokrzyw

Najzdrowsza jest świeża pokrzywa, z której należy wycisnąć sok i pijać go systematycznie w skromnych dawkach, jako środek bogaty w witaminy i sole mineralne, zwłaszcza żelazo. Naszą pokrzywę zmieliłam w maszynce do mięsa, Tatuś wycisnął ręcznie przez pieluszkę (dodawszy uprzednio trochę wody przegotowanej), dodaliśmy miodu i pijamy po łyżce na łebka na dobę. Stoi w lodówce, ale zbyt długo przechowywać jej nie można, bo konserwantów wszak nie zawiera.

Można sok z pokrzywy zamrozić w kostki i potem, zimową porą dorzucać je do zup czy sosów.

Gdy pokrzywa zakwitnie - nie nadaje się do użytku. Starych też nie zbierajcie. A jeśli zbierać - w rękawiczkach ogrodniczych, przez woreczek foliowy albo jakoś podobnie, żeby uniknąć poparzeń. A jeśli już się one przytrafią - przykładać zgniecione liście babki, czy nawet samej pokrzywy (zgniecione nie parzą). Można też sobie pokrzywę odmłodzić - ściąć i poczekać, aż wypuści nowe, młode listki.
U nas najlepiej, bo niepostrzeżenie, pokrzywa przechodzi w zupie. Żeby ciągle nie powtarzać jarzynowej/ziemniaczanki z dodatkiem zielska zrobiłam zupę ormiańską. Smaczna jedynie na świeżo - po odgrzaniu dna następnego traci wdzięk. Poniżej podaję przepis, gdybyście chcieli spróbować.

Składniki:
młode pędy i liście pokrzyw (najlepiej odrywać same czubki), ok. 500g
masło - 2 łyżki
2 cebule
ząbek czosnku (lub więcej, jeśli lubicie)
ziemniaki - 5 szt.
śmietana lub jogurt naturalny- pół szklanki
2 surowe żółtka
drobno posiekane orzechy włoskie - co najmniej 2 łyżki
natka pietruszki
bulion lub wywar warzywny lub woda 1,5 l

Wykonanie:

Cebulę drobno pokroić, zeszklić na maśle, dodać pokrojone w kostkę ziemniaki i chwilę posmażyć, mieszając od czasu do czasu. Zalać bulionem lub wodą, gotować ok. 20 min., dodać posiekaną pokrzywę*, gotować jeszcze 5 min. Śmietanę lub jogurt wymieszać z żółtkami, roztartym z solą ząbkiem czosnku, wlać do zupy, dodać orzechy, wymieszać, doprawić solą i pieprzem. Przed podaniem posypać natką pietruszki.

Przepis pochodzi z książki  Hanny Szymanderskiej  p.t.: "Z łąki na talerz". Trochę go zmodyfikowałam.

* Jak posiekać pokrzywę i się nie poparzyć?
- wypłukać - w gumowych rękawiczkach na dłoniach
- przełożyć z wody do innego naczynia i zalać wrzątkiem
- zdjąć rękawiczki:)
- odcedzić, ostudzić i siekać