Twaróg - produkcja własna

Zrobiliśmy twarożek według wskazań Dziadka. Potem zrobiłam drugi - z kminkiem i solą, a potem z rodzynkami, skórką z cytryny i miodem. Nowe pomysły twarogowe nadchodzą:)

Receptura ogólna:
1 litr kefiru (my robimy z pomocą grzybków tybetańskich z mleka 3,2%)
0,5 litra mleka - zagotować
Wrzące mleko wlać do kefiru. Zamieszać. Powinien zacząć pojawiać się skrzep. Dobrze jest trochę jeszcze poogrzewać skrzep na małym ogniu (zwłaszcza, jeśli kefir był bardzo zimny) - wtedy skrzep staje się "lepszy", tzn. jego grudki robią się większe, serwatka bardzo łatwo się oddziela.
 

Tak wygląda powstający skrzep - można zacząć cedzić.

Teraz do sitka wkładamy gazę albo pieluszkę tetrową, albo ściereczkę lnianą czy coś w tym rodzaju i odcedzamy. Rzecz cała dzieje się powoli, a przynajmniej powinna. Niecierpliwa Młodzież nie mogąc się doczekać efektu zmotywowała mnie do brutalnego odciśnięcia serwatki i natychmiastowego wyłożenia na talerz, żeby jak najszybciej spróbować (ser był jeszcze ciepły). Z trudem powstrzymali się na chwilę, żebym mogła zrobić zdjęcie.

Tak powstał...

... twaróg z kminkiem: do skrzepu dodaliśmy soli i kminku (w ilości "na oko"). Kminek jest ciężki, więc osiadł na dnie sitka przy odcedzaniu i w efekcie znajdował się głównie na powierzchni twarogu. Na temat kminku zdania są u nas podzielone: jedni lubią, inni nie, więc doszło do gorszących scen wydłubywania ze środka, żeby nie zjeść kminku, oraz jednoczesnego zdrapywania z góry warstwy kminkowej, żeby właśnie szczególnie kminek zjeść.


... twaróg z rodzynkami, skórką z cytryny i miodem. Skórkę z połowy wyszorowanej cytryny starłam na małych oczkach tarki, a miód (ciekły) dodałam na samym końcu, gdy już ser był chłodniejszy, żeby nie niszczyć wartościowych składników miodu wysoką temperaturą.

Po produkcji twarogu pozostaje serwatka. Rozmaite źródła podają, że to właśnie ona, a nie biały serek, zawiera najwięcej wartościowych składników - sporo wapnia i innych soli mineralnych.

Świeża serwatka.  Można w niej obserwować sedymentację - z czasem resztki ściętych białek osiadają na dnie, a płyn staje się niemal klarowny i intensywniej żółty.

Niestety nam nie smakuje, choć zaleca się picie. Można też podawać ją zwierzętom, podlewać nią rośliny domowe czy ogrodowe. My wybraliśmy wariant gotowania w niej ziemniaków - mamy złudzenie, że może coś z roztworu wniknie do ziemniaków, a nie odwrotnie. Jak jest naprawdę?
Tak czy siak, nasz dwulatek, otwarty na nowe smaki - wypija i serwatkę na świeżo, i serwatkę po gotowaniu ziemniaków:))))
P.S. Do ziemniaków nadała się serwatka po twarogu z kminkiem - ta po wersji cytrynowej zmieniła ziemniaki w coś, co z trudem zjedliśmy, a na dodatek gotowały się 2 razy dłużej pozostając dość twarde. Jeśli chcecie - poeksperymentujcie - obecnie stawiam na podlewanie roślin i to tych na balkonie.


Czynności, które powierzyłam Dzieciom przy produkcji sera:
- odmierzanie pół litra mleka
- dosypywanie dodatków
- przygotowanie rzeczy potrzebnych do cedzenia (sitko, pieluszka, miska, łyżka albo i dwie)
- mieszanie skrzepu (Uwaga! Garnek jeszcze gorący!)
- DEGUSTACJA