O koniach dla sześciolatki - do czytania i oglądania

Poniżej kilka sprawdzonych informacji dla tych Rodziców, którzy mają Latorośl pasjonującą się kopytnymi. Sprawdzonych to nie znaczy, że dobrych. Większość niestety kiepska (subiektywnie rzecz jasna), ale ponieważ tylko mama ma to odczucie - Hania je przetestowała.

W Internecie on-line:

- programy z serii "Zwierzowiec" prowadzone przez p. Sumińską - ciekawe, przystępne (również dla Dziecka). Ulubione u nas odcinki: "Małe dziecko i koń" oraz "Wyższa szkoła jazdy" (o woltyżerce) Polecam!!!

- bajki:
1. "Mia i ja" - ciekawe zestawienie bajki rysunkowej fantasy z filmem fabularnym, bardzo ładne graficznie
2. "Dolina koni"- uwaga! Czasem dialogi trochę nieeleganckie, a główni bohaterowie raczej mało inteligentni, choć w finale każdego odcinka raczej dochodzą do właściwych wniosków
3. "Mój mały kucyk" - te przesłodzone stwory najmniej przypominają konie, ale jak ktoś się uprze...
4. "Merida Waleczna" - zrobiona z rozmachem baja disnejowska. Główna bohaterka ma swojego  ukochanego, wiernego konia. Długie, oglądamy w kawałkach. Pełne poczucia humoru, akcja wartka, obrazki piękne. Polecam!!!
5. "Domisie" - "Konie i koniki" - jak zwykle w domisiowym świecie: piękne piosenki, rozmaitość i dydaktyka na najwyższym poziomie. Polecam!!!

- muzyka z "końskimi" filmikami:
1. West Wirginia
2. Konie na nieboskłonie - wykonanie: Piotr Fronczewski z córką

- przykładowe gry - ubieranki:
"Wyspa gier"
"Koń"
"Świat koni" - do ubrania konie z bajki "Dolina koni"
"FlashoweGry"
a w ogóle jest ich mnóstwo, staram się ograniczać czas grania do kwadransa, bo raczej nie są szczególnie rozwijające

- malowanki do drukowania - za każdym razem trafiamy na coś innego.


Do czytania - książki:
- "Świat w obrazkach. Konie" - książka zaczytana na amen. Czytelne ilustracje, bardzo wszechstronne treści. Polecam!!!



- "Conni i kucyki" - seria wydawnicza o dziewczynce (uczennicy) pasjonującej się końmi. Mamę lektura wciąga. Córkę również. Mogą ją czytać (samodzielnie) starsze dziewczynki, ale H. już do nich dojrzała, zwłaszcza, że audiobook się stara:)
- "Lou+Lukrecjusz" - seria wydawnicza, treść j.w. Autorka ta sama. Obie polecam!!!





Do czytania - czasopisma:
- "W siodle"
- "Mój konik"
- "Jessy"
Te czasopisma są raczej adresowane do gimnazjalistek. Jednak zawsze dołączone są do nich jakieś "kuszące" gadżety z końmi (made in China) i jest w nich plakat, do wieszania na ścianie. Do tego komiks, ale główni bohaterowie często popisują się w nim nie najlepszymi cechami. Gdy czytam - komentuję i cenzuruję (trudne matki tak mają), a ostatnio w ogóle odmówiłam, gdy zobaczyłam treść. Jeśli da się uniknąć - odradzam!!!
- "Stella" - tu prawie same plakaty z końmi w roli głównej
- "Bella Sara" - konie w wersji fantasy, niewiele mające wspólnego z normalnymi końmi, szczęśliwie u nas się nie przyjęły. Przeciwnie do ogłupiającego Scooby Doo...

Przed nami jeszcze sporo do przetestowania:) Ale nadchodzi nareszcie sezon intensywniejszych spotkań z prawdziwymi, żywymi końmi.

Włosownik rodzinny

Zrobiliśmy zbiór włosów wybranych członków rodziny (tych, którzy byli pod ręką i dali sobie kosmyk włosów odciąć). Na dodatek narysowaliśmy przy włoskach, jaki ich właściciele mają kolor oczu. Zeszycik wygląda tak:

Rodzina dość chętnie współpracowała. Niektórzy nawet sami sobie zechcieli pobrać próbkę włosów, pewnie w obawie, że Hania ciachnie ponad miarę. Najbardziej prawidłowo jest pobrać włosy z części głowy nad karkiem, ale zaniechaliśmy,  bo nie zawsze się dało. No i panie dziś tak często zmieniają ubarwienie fryzur:)

Rozmawiałyśmy też o rasach (a powinno się używać słowa "odmiana") i ich cechach charakterystycznych, rasizmie, kolorze skóry. Oglądaliśmy w Internecie, jak wyglądają Mulaci, Metysi  kreole, nordycy...

Będziemy mieli wkładkę do tradycyjnego albumu rodzinnego ze zdjęciami i drzewami genealogicznymi.

Kuzyn wpisał się sam!

A jak już się poćwiczyło na włosach - można swobodnie ścinać siewki rzodkiewek, które niedawno zasialiśmy (wylądowały w twarożku):

Wiosenne siane

Wiosna w tym roku spóźniona to i my się spóźniliśmy z sianiem parapetowym. Rzeżuchę sialiśmy dawno i szybko została pożarta,  ale miałam chęć na jeszcze i z pomocą Dziatwy zapełniliśmy rozmaitymi nasionami duży, szklany talerz.

Czynności wykonawcze:
1. Kupić nasiona, które szybko kiełkują, np. takie, jak na obrazku poniżej:

Świetnie nadałaby się też sałata i to nawet ta z czerwonymi listkami, ze względu na walory estetyczne. Inne szybko wschodzące nasiona: rukola, roszponka, rzeżucha. Fasola, dynia i słonecznik też, ale je sadzimy inaczej niż poniżej opisano: w głębszej ziemi i ok. 3 ziarenek do dołka.

2. Wysypać glebę na talerz.
3. Podlać ją, aby była wilgotna i gotowa na przyjęcie nasion.
4. Podzielić ziemię w talerzu na 4-6 równych części (linijką).
5. Wysypywać na dłoń różne nasionka, oglądać, a potem zapełniać kolejne "kawałki tortu".

Z boku talerza przykleiliśmy karteczki z nazwami wysianych roślin (odcięte z torebek po nasionach).

6. Przysypać kolejną warstwą ziemi, uklepać, ponownie podlać.
7. Ustawić w pobliżu okna (u nas na drukarce, bo duża i płaska, w sam raz pod talerz).
8. Nie zapomnieć o podlewaniu i czekać na pierwsze kiełki. Zwrócić uwagę, które najszybciej kiełkują. Cieszyć się różnicami kolorów i kształtów listków.
9. Zjeść!!! Wszystkie powyższe listki będą jadalne (również młode liście rzodkiewki). Tylko kiedy one wyrosną?! (rzodkiewka już wykiełkowała!)

P.S. Mam nadzieję, że niedługo już przyjdzie czas na PRAWDZIWE sianie w ogródku Dziadka i Babci, z grabieniem, robieniem rządków itd. Na razie w czasie Świąt oglądaliśmy w nim takie widoki:

Szli "ramię w ramię"i gawędzili...

Surówki na przednówku

Wiadomo, że czas wielkanocny to przemiła wyżerka. Dziś kilka naszych prostych podpowiedzi na dni poświąteczne, na odkwaszenie organizmów po zjedzeniu dużej ilości mięs i słodkości, i dostarczenie organizmom prawdziwych witamin i soli mineralnych, nie wzbogaconych azotanami.

Surówka Taty: wszystkie jarzyny, jakie były pod ręką, rozdrobnione i wymieszane - i ta miała największe wzięcie!

Nie da się ukryć, że używamy do ich produkcji roślin,  które wyrosły jeszcze w poprzednim sezonie, ale za to bez przyspieszaczy. Ważne jest oczywiście to, w jaki sposób były przechowywane i w jakim stanie dotrwały do wiosny. Pocieszająca jest niska cena surowca. Dla mieszkańców bloku w dużym mieście najtrudniejsze jest zdobycie warzyw, które są jak najmniej zadane chemikaliami (czy ktoś z Szanownych Czytelników wie, czym prócz wody myje się czystą marchew w supermarketach? Do tej pory w naiwności swojej myślałam, że tylko woda wchodzi w grę...)

Do wykonania niezbędne są narzędzia: ostry nóż, dobra tarka, ewentualnie szatkownica oraz wytrwałość w tarciu:)

Olej dodawany do surówek jest ważnym składnikiem, nie tylko ze względu na to, że jest źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych i innych cennych składników (zależnie od rodzaju oleju). W nim rozpuszcza się też witamina A z marchewki, która w przeciwnym wypadku bardzo łatwo rozkłada się pod wpływem światła. Z tego również względu warto surówkę do momentu spożycia przykryć talerzykiem, aby ograniczyć dostęp światła.

Sok z cytryny zawiera witaminę C. Ma ona właściwości przeciwutleniające, a zatem zapobiega rozkładaniu się wielu witamin i sprzyja estetyce potrawy - np. zapobiega ciemnieniu startego jabłka. Sama witamina C jest też bardzo nietrwała.

Z powyższych względów surówki należy spożyć zaraz po przygotowaniu.

My jedliśmy ostatnio takie:

1.

- kapusta biała poszatkowana,
- marchew starta na drobnych oczkach,
- ogórek kiszony starty na dużych oczkach,
- sok z cytryny,
- olej,
- sól




2.

Starte na drobnych oczkach:
- marchew
- seler
- pietruszka
Olej, cytryna, sól albo majonez i jogurt naturalny, sól.





3.
- czarna rzodkiew starta na drobnych oczkach
- śmietanka
- sól
- ewentualnie twaróg
Niezbyt ciekawy zapach tej rzodkwi jest złem koniecznym, trzeba się z nim pogodzić.

4.
- por (pokroić w krążki, sparzyć wrzątkiem przez kilka minut)
- marchew starta na drobnych oczkach
- kwaśne jabłko starte na grubych oczkach, ewentualnie ogórek kiszony
- olej, sok z cytryny, sól

5.

- burak starty na drobnych oczkach
- jabłko starte na grubych oczkach
- ogórek kiszony starty na grubych oczkach
- opcjonalnie marchew, cebulka
- olej, sok z cytryny, sól





Do wszystkich surówek przednówkowych świetnie nadaje się też wyhodowana na parapecie rzeżucha oraz nieostre  w smaku (bo takich Dzieci nie lubią) kiełki. Czasem dosypujemy też drobnych ziaren (słonecznika, sezamu, siemienia lnianego).

Rola Dzieci w "surówkowaniu": u nas wyłącznie konsumpcyjna, jeszcze nie posługują się nożami i tarkami na tyle sprawnie, żebym mogła im powierzyć produkcję bez stresu z mojej strony. Oby tylko jadły, bo nie wszystkie i nie zawsze chcą...

Acha - i jeszcze ciekawy artykuł o nowalijkach: "Nowalijki - jeść czy unikać?".