Uwagi o robieniu baniek mydlanych

Bańki mydlane są dobrą rozrywką w każdej porze roku, nawet zimą. Zimą niestety nie można kupić w supermarkecie litrowych butli z gotowym płynem. A szkoda, bo podobno można bańkę mydlaną zamrozić! (na ten eksperyment poczekamy do zimy)

Jedną z lubianych przez Hanię zabaw bańkowych jest produkcja wielkich baniek za pomocą specjalnego sprzętu: plastikowe koło na trzonku, które moczy się w płynie mydlanym nalanym do tacki.

W domu można się cieszyć bańkami kładzionymi na stole.

Warto spróbować wykonać kilka półkul mydlanych położonych jedna w drugiej. Nasz rekord to 3! Każdą nową bańkę próbujcie w miarę możliwości ustawiać na środku większej, nie mogą się dotknąć, bo wtedy większa bańka wchłania tę mniejszą, albo się rozpadają.

Mydło zmniejsza napięcie powierzchniowe wody, a ta tworzy błonkę rozszerzającą się wokół powietrza. Im dłużej dmuchamy, tym błonka jest cieńsza - w końcowej fazie pojawiają się na niej tęczowe refleksy, wirujące tak szybko, jak szybko przepływa wewnątrz wydmuchiwane przez nas powietrze.

Największe bańki i półkule udają się wtedy gdy dmuchamy powoli, z wyczuciem. Maluchowi jednak trudno to zrobić - jak zauważyłam Hania dmucha bardzo mocno, mimo, że próbuje to robić delikatniej. Wtedy łatwo udaje się zrobić dużo drobnych baniek, a trudniej jedną wielką. Używałyśmy zwykłej rurki, zapomniałam o rozcięciu jej na czworo. Takimi bańkami "stołowymi" można się zająć w czasie deszczu.

Jeśli macie do dyspozycji łatwo wyginający się drucik  można z niego zrobić rozmaite kształty, np. kwadratu, trójkąta i przez takie "oczka" puszczać bańki. Wcześniej zapytajcie dziecko, jakich kształtów się spodziewa. Wszystkie bańki będą zawsze kuliste. Mydlana błona wokół powietrza przyjmuje zawsze taki kształt, któremu przy danej objętości powietrza odpowiada najmniejsza powierzchnia zewnętrzna.

Bardzo podoba mi się też pomysł na kolorowe malunki bańkowe, takie jak w Naszej Dolinie Tęczy

Więcej o napięciu powierzchniowym i jeszcze jeden eksperyment w Przyrodzie na 6.